Ervaringen van volwassen beelddenkers

‘Zat ik daar met mijn mond vol tanden’

Een van mijn obstakels als Beelddenker is dat ik soms even over dingen moet nadenken en niet altijd de juiste woorden voorhanden heb. Zeker als het ‘spannend’ is. Bij belangrijke vergaderingen wil ik graag van te voren weten wat er besproken wordt, dan kan ik er alvast over nadenken en kom ik beter beslagen te ijs.

Ik heb regelmatig bij functioneringsgesprekken met m’n mond vol tanden gezeten, omdat ik met iets onverwachts (en gevoeligs) te maken kreeg. Ik wist destijds trouwens ook niet dat ik een beelddenker was.

Als je beelddenker bent of een gesprek met een beelddenker hebt, vraag of geef dan van te voren aan waar je het over wilt hebben.

Of geef diegene de gelegenheid om er later nog op terug te komen. En vertel erbij dat jouw informatieverwerking anders werkt dan bij veel andere mensen, anders krijg je allerlei ‘stempels’ mee.

– Marianne Roelofs

‘Zonder context begrijp ik het niet’

Ik heb zelf het volgende meegemaakt: 
tijdens een 9-daagse cursus ‘Denken met je rechterhersenhelft’, was er elke dag een programma met vier onderdelen: eerst tai-chi, dan gebarentaal, vervolgens tekenen en tenslotte koken.

Bij de gebarentaal cursus was er een dame die ons les gaf. Ze begon meteen te vertellen. Ik zei: “ho ho, ik kan dit niet volgen!” Ik had context nodig, moest eerst weten of deze dame (die niet doof was) misschien een zoon had die doof was, of – meer algemeen – waarom zij nu juist, of all people , ons gebarentaal kwam leren.

De rest van het gezelschap snapte er niks van en werd zelfs kwaad op mij, omdat ik de les ophield. Toch hield ik voet bij stuk. De docente vertelde dat haar interesse in talen de oorzaak was dat zij met ASL (American Sign Language) in aanraking was gekomen. Toen was het mij duidelijk en kon ik meedoen.

Later die avond heb ik met mijn medecursisten gesproken over het verschil in informatieverwerking. Zij konden – in tegenstelling tot mij – heel goed een verhaal onthouden zonder dat zij wisten wat de context was tussen verhaal en verhalenverteller. Over en weer begon er begrip te ontstaan tussen onze verschillen. Dat was heel fijn!

– Ronald Wopereis

‘Ik zoek overzicht voor mijzelf’

Als ik niet weet waar iets naartoe gaat of leidt, kost het me waanzinnig veel moeite om bij de les te blijven. Vroeger wilde ik dit uit beleefdheid nog proberen, nu weet ik dat het onbegonnen werk is en laat ik het gebeuren. Als ik het toch moet weten, kennen of onthouden, lukt het me veel beter door het overzicht voor mezelf te zoeken en gaat de rest vanzelf.

– Saskia Smet

‘Mijn handicap is mijn beroep’

Ik ben professioneel beelddenker en betekenaar. Mijn klanten leg ik uit dat ik van mijn handicap mijn beroep heb gemaakt. Vinden ze leuk en dat is het ook. Ik heb de functie te verbeelden wat ze willen in- en overzien. Abstracte verhalen leveren hoogstens abstracte beelden op en daar kunnen managers niks mee. Dus mag ik steeds vragen “Hoe ziet dat er uit?

– Harry van der Velde

‘Ik schakel gemakkelijk naar een andere context’

Als beelddenker zoek ik soms bewust een andere context dan het beoogde. Het kan erg grappig zijn om hiermee te spelen en de reacties te zien als de context zoals de meesten deze interpreteren ineens verdwenen is. Simpel voorbeeld: De klank van een woord is hetzelfde of een woord heeft een andere betekenis (taalkundig hoeft dit niet te kloppen natuurlijk) en voor je het weet heb je het over wat anders.

Soms zit ik onbewust in een andere context en moet ik mij focussen op het beoogde. Door het ‘ervaren’ van verschillende contexten kan ik gemakkelijk schakelen naar andere contexten, met nieuwe inzichten en ideeën (creativiteit). Uiteraard heeft dit ook nadelen.

Soms moet ik eerst pas op de plaats maken en ‘zoeken’ naar welke context er precies bedoeld wordt, of er ontstaat verwarring. Bijvoorbeeld: iets is niet los te krijgen. Zit het dan vast of is het niet apart leverbaar?

– Roeland Plomp

‘Creatief wordt gauw chaotisch’

Ik ben zelf ook beelddenker en heb als haptotherapeut opmerkelijk veel beelddenkers in de praktijk.  Wat ik veel tegenkom, is dat beelddenkers ook last van het talent hebben. Creatief wordt gauw chaotisch. Dit kost veel energie.  Structuur en rituelen zijn dan belangrijk.

Ik raad mensen bijvoorbeeld aan een (visuele) week/ dagplanning te maken. Dit geeft vaak veel rust en houvast en bespaart veel energie! Beelddenkers hebben moeite om teksten binnen te laten komen. Maak daarom tekeningen en eigen aantekeningen. Deze zijn veel makkelijker op te slaan.

– Karin Marquering

+ Bekijk een Ted talk video van Temple Grandin: